rituele_dans_spiraal_trom_roel_crabbéDans: Sleutel tot Overgave

"Dansen in de Heilige Cirkel" - door Roel Crabbé

"Dans is één van de meest mooie en krachtige manieren die ik ken om datgene te transformeren, dat ons tegenhoudt om ons volledig over te geven aan de overvloed en het geluk." - Griet Heylen

“Mijn lichaam is nat van het zweet. Ik zie schimmen rondom mij, mensen dansend binnen in een grote cirkel van kaarsen. Het ritme van de drums zweept doorheen mijn lichaam. M’n hoofd is leeg, stilte. En binnenin die stilte is er de oerpuls van de drum, die mijn hele wezen doordringt, die alles wakker maakt, doorheen mijn lichaam jagend, Ja schreeuwend tegen het leven. “Ja” in elke cel.


Centraal in de ruimte staat een groot altaar, waarop vele foto’s van overledenen staan, bloemen, geschenken, wierook. Alle dansende deelnemers zijn in het wit gekleed. We dansen in een ritueel voor de voorouders.


Ik begon deze ene dans met de intentie mijn moeder te eren, alsook beide grootvaders, grootmoeder en oom. Allen stierven ze en ik eer hen met mijn lichaam, met mijn pompende hart, met de tranen die mijn lichaam uit. Maar al gauw werd mijn dans beantwoord. Het was alsof een zacht licht me omhulde, een licht dat ik als kind al ervoer wanneer ik huilde om mijn gestorven moeder. En terwijl dit bekende licht me weer omhulde was het alsof al die overleden dierbaren tot me spraken. Ze streelden me met hun liefdevolle blik en lieten me weten dat het goed was, dat ik mijn lichaam verder kon openen voor de levensvreugde.

rituele dansers


En in die dankbaarheid dans ik verder, mijn hart stuwt leven doorheen heel mijn wezen. Ik voel hoe de zaal gevuld is met een enorme liefdeskracht. We dansen op allerheiligenavond, een avond waarover sinds oudsher gezegd wordt dat de sluiers tussen de werelden dun zijn. Terwijl ik verder dans, bewegend tussen verschillende werelden, wordt alles stiller in mezelf.


Het ritme blijft sterker en sterker worden en het is alsof enkel nog de dans bestaat. Het is alsof datgene dat ik als “ik” ervaar helemaal is opgelost, een gevoel dat ik goed genoeg ken vanuit mijn ervaring met trance en de drum. Ik voel mijn lichaam dansen terwijl ik op hetzelfde moment kijk naar mezelf van op een afstand. Ik voel hoe alles lijkt op te lossen en ik word opgenomen in een grote, allesomvattende leegte.


In de leegte staat een vrouw, een zwarte vrouw in een wit gewaad. Ze stapt tussen de dansende mensen door naar me toe en begroet me alsof ze me heel goed kent. Ze spreekt tot me over de voorouders, over de verbondenheid van alle zielen. Haar woorden zijn heel betekenend voor me. Haar aanwezigheid raakt me heel diep. Ze laat me weten dat ze zal terugkeren in mijn leven, dat ik me moet voorbereiden. En op dat moment vertrekt ze. Ze draait zich eenvoudigweg om en stapt weg.


Mijn lichaam danst verder in een zalige extase. Ik voel me gezegend en stil, thuis in elke beweging. Tussen mijn bezweet haar door zie ik de schimmen van de mensen, elk dansend in de eigen beleving. En terwijl ik dans voor een altaar van overledenen, voel ik de vreugde hier te zijn, te leven. En in die dans rest er enkel nog schoonheid en vreugde, als boodschap van de voorouders.”



De dans is tot in het diepste met ons ware wezen verbonden.


In de ware dans lost er zoveel op, al het onnodige smelt en vloeit samen met ons zweet naar de aarde. Wanneer we ons werkelijk durven overgeven aan de ware kracht van de dans verdwijnen onze maskers, onze zorgen, onze oordelen.


biddend aan het altaar

De dans kent alleen maar waarheid en is een leraar. Maar bovenal is de dans een toegangspoort tot de wereld van spirit, van de ziel, of hoe je het ook wil noemen.


Sinds mensenheugenis dansen we, om te vieren, om te rouwen, om te danken…. Sinds mensenheugenis dansen we in cirkels om onze plek in het grotere geheel te ervaren. Al die duizenden jaren hebben mensen zich overgegeven aan de kracht van de dans, om zichzelf op te lossen, om te communiceren met de zielenwereld, om te herinneren, om te dansen als goden.


En in een cultuur die zich vaak volledig identificeert met vorm en waarin de sacrale dimensie van het bestaan vaak zoek lijkt, is er nood om dit weer te herinneren.


Ikzelf heb me steeds geroepen gevoeld tot de dans, en vooral tot innerlijke beleving ervan. Als tiener spendeerde ik de meeste weekendnachten in dansclubs, later dook ik even fanatiek in de Afrikaanse dans en 5 Ritmes. Maar wat me steeds is blijven roepen is de toegang tot de diepere, innerlijke dimensie die ik zo makkelijk via dans kan terugvinden. Deze toegang vond ik in de monotone, opzwepende tranceritmes die ik verkende op mijn eigen kamer en later vond ik ze ook in het ritueel van de Trancedans, waarbij de danser geblinddoekt de innerlijke werelden kan verkennen.


Gedurende de jaren bleven de ervaringen binnen de dans zich aanbieden en puurde de weg die ik samen met mijn vrouw Griet in de dans bewandel zich uit. Het was een ontwikkeling waarin steeds meer en meer vorm wegviel, steeds meer ruimte makend voor het innerlijke belevingsveld, waarin de danser rechtstreeks de realiteit ervaart die ik het best kan omschrijven als Spirit.


Dans is een sjamanistisch medium bij uitstek. Ik herinner me een groot dansritueel, met een 70 tal deelnemers. Het was een kort maar erg krachtig dansritueel, waarbij de deelnemers, gedragen door de ritmes van twee percussionisten, hun oude leven konden achterlaten, de van volheid overstromende leegte konden ervaren, en zichzelf weer konden oprichten als mensen verbonden op een nieuw pad, het pad van de ziel.


Voor we begonnen vroeg iemand me wat dit dansritueel nu ‘sjamanistisch’ maakt. Het enige wat ik daar toen op antwoordde was “intentie”.


Vandaag de dag zou ik iets anders antwoorden, zijnde: ‘intentie, inspiratie en authentiek contact met de Spiritwereld en je ziel.’ Dit is voor mij momenteel de beste omschrijving van het sjamanistische werk. (goed beseffend dat ook deze woorden, zoals steeds, tekortschieten.)


We kunnen dansen om te vieren, om te vergeten, om onze woede kwijt te spelen, enz… Dans met deze intentie kent een grote groei in onze samenleving, wat we alleen maar kunnen toejuichen.


Maar evengoed kunnen we dansen om de sacrale ruimte te betreden, onze gidsen te ontmoeten en ons licht te herinneren. Kortom, om weer thuis te komen in de kern van ons wezen. Dit is het fundament van het werk dat we aanbieden en zo zie ik het zelf ook, het gaat allemaal over Herinneren en Schoonheid. Beide gaan hand in hand en hebben elkaar nodig.


We ontmoeten onszelf in de stilte, het is zij die ons draagt en weer thuisbrengt in de kern van ons wezen. In die kern zijn geen verhalen, schuldigen of slachtoffers. In die kern is enkel kracht en verbondenheid, in die kern leeft onze diepste vrede.


Live Rituele Muziek


Het is deze vrede die we zoeken en ze is aanwezig, in elk moment. Het is wanneer we in deze plek leven dat we inzien dat uiterlijke zaken niet ons geluk bepalen, maar dat onze innerlijke wereld de plek is om ons waar leven in geluk te omarmen. Dit herinneren is een van de mooiste zaken die we in onszelf kunnen ervaren.



Het gaat dan niet meer over wat we allemaal nodig hebben, moeten verwerken, moeten krijgen enz... Het gaat dan enkel nog over hoe we kunnen groeien in deze verbonden aanwezigheid, over hoe we onze gaven kunnen delen en beschikbaar maken voor de mensen die we liefhebben.


De kern is de plek die ons uitnodigt te ontwaken uit het verhaal van ons leven en thuis te komen in de cirkel, waarin alles verbonden is. Een verbondenheid die ons groter maakt en ons uitnodigt te kijken voorbij onze kleine levens, onze kleine verhalen en te dansen in steeds groeiende dienstbaarheid, zalige vreugde en liefde. Een cirkel waarin de voorouders ons liederen van vreugde toefluisteren, om te delen met onze kinderen.


In liefde,

Roel Crabbé




Lees hier "Over Rituele Dans" - door Griet Heylen en Roel Crabbé

 

 

donaties_vzw_anam_cara

tell_a_frien_vzw_anam_cara