Reiki: Leraar in Overgave

21 juli, 2009 by 3 Comments

Elk Reiki-weekend dat ik begeleid leert me telkens over het vertrouwen in het werk, in de energie. Het is wonderbaarlijk hoe deze energie, Reiki,  me de weg toont in wat ik doen heb.

Onlangs, tijdens een weekend Reiki 1-inwijdingen,  was ik met een mooie groep mensen  aan het werk. Tijdens deze weekends werk ik veel in de stilte. Aangezien  het  belangrijk is dat je leert omgaan met deze energie en ik sterk geloof in het belang van de ervaring, laat ik mensen veel per twee met elkaar werken. Eén die ontvangt, de andere die geeft. Nadien wisselen we uit en delen onze ervaring .Het is telkens opnieuw  fijn om te mogen toekijken hoe mensen zo respectvol met elkaar omgaan. En dan weet ik dat het juist  is.

Tijdens één van de  deelrondes voelde ik op een zeker ogenblik hoe gans de groep geconfronteerd werd met moeilijke gebeurtenissen in hun leven. Het ene na het andere toonde zich . Gek genoeg openbaarde zich dat allemaal op hetzelfde moment. Onmiddellijk vroeg ik hulp aan de Reiki-grootmeesters en het veld van Reiki en ik  hoorde dit : “Zing een lied”. En ik dacht: “Een lied? Wat voor lied?” Het antwoord was: “Dat weet je goed genoeg”. Ik ben nogal verlegen om te zingen, maar de boodschap was duidelijk. Dus 10 seconden later zongen we een lied, het eerste dat in me opkwam.  Alles keerde zich, van zwaar beladen, pijn, verdriet,… tuimelden we als het ware in vreugde, verbondenheid, liefde,…..

Tijdens een korte pauze die hierop volgde ben ik even bij het altaar gaan zitten in de inwijdingsruimte. Ik was zo dankbaar en wilde dit graag betonen.

Ik heb veel eerbied voor deze energie en dat groeit nog steeds. Ik heb begrepen dat het een kans is om te groeien wanneer je je met Reiki verbind. Het opent de deur van je ziel. Je eigen schoonheid en liefde ervaren kan soms zeer overweldigend zijn. Dit delen met anderen is een groot geschenk.

En dan ga ik vervuld naar huis, open de deur, kijk naar  mijn kinderen, mijn man, glimlach en besef  heel goed dat dit de geschenken zijn voor het pad dat ik bewandel en dan stroom ik over van dankbaarheid.

Hartegroet,
Griet

ps: Indien je graag op de hoogte blijft van deze blog-artikels, kan je je inschrijven rechtsbovenaan op deze pagina. Reacties kan je hieronder posten.

Filed Under: Innerlijke Groei, Reiki Tagged With: , ,

Wanneer woorden verstillen

22 januari, 2009 by 1 Comment

Het is avond, ik voel de stilte en vrede in mezelf en ben me bewust van alle zegeningen in mijn leven.

Nu, enkele dagen na het afgelopen weekend Reiki I inwijdingen geniet ik nog stilletjes na. Het mogen kijken naar de zorgzaamheid waarmee mensen met elkaar omgaan, het opengaan van harten en het leren van elkaars woorden ontroerd me telkens weer. Getuige zijn hoe mensen op zulke korte tijd in diepe verbinding  komen met wie ze werkelijk zijn vervult mijn hart. Ik voel me gezegend dat ik dit werk mag doen.

Woorden verstillen, energie neemt over en liefde stroomt.

Wanneer ik na zo’n intensief Reiki weekend thuiskom, is het vaak weer wennen aan het dagelijks leven. Alsof ik met andere ogen kijk, alsof ik mijn dierbare huisgenoten op een nieuwe verfrissende wijze in me opneem…

Ondertussen  voel ik me weer helemaal thuis. Noa die me met haar helder stemmetje helemaal terug hier brengt, Emma die me zulke ingewikkelde verhalen verteld over de perikelen tussen vriendinnen in haar klas , Lisa en ik op weg naar de muziekschool, Sarah die me even opbelt om te vragen hoe het was en Roel die vol overgave schildert aan een prachtig nieuw werk.
En dan weet ik: dit is thuis, en het is helemaal goed. En dan verschijnt er een grote glimlach om mijn lippen.

Deze momenten zijn van de grootste eenvoud en ik wens ze iedereen toe. Het leven kan bewogen zijn en soms vergeten we te kijken naar de rijkdom die ons reeds omringd.
Ik zou je willen uitnodigen om je vandaag te openen voor een moment van verwondering. Om echt te kijken, aanwezig te zijn in elk moment. Ik ben ervan overtuigd dat het wonder je dan tegemoet komt.

Ik wens je een gezegende dag toe.

In liefde,
Griet

ps: We kijken uit naar je reactie. Je kan ze hieronder plaatsen. Indien je op de hoogte wil blijven van deze blog artikels kan je je inschrijven rechtsboven op deze pagina.

Filed Under: Innerlijke Groei, Reiki Tagged With: ,

Wanneer Reiki je roept…

10 januari, 2009 by 2 Comments

Reeds jaren volg ik de impulsen in mij. In het begin vrij roekeloos, na een tijd vanuit een gevoel van volwassenheid, waarin het nietwetend ondernemen zich verbonden heeft met de kracht van het innerlijk weten. Een impuls is dan niet langer meer iets dat je overkomt maar iets waar je bewust voor kiest.

Zo kwam ik op een dag in contact met mijn Reiki-leraar en ik voelde onmiddellijk dat ik hier veel te leren had. Toen ze me aanspoorde om mijn Eerste Graad Reiki-Inwijding te volgen twijfelde ik geen seconde. Ik wist toen niet dat dit pad mij zou brengen tot waar ik nu sta en ik ben nog elke dag dankbaar voor dit kostbaar geschenk dat ik toen mocht ontvangen.

Uit ervaring weet ik dat Reiki op het juiste moment je leven binnenstroomt. Of het nu komt doordat je oog valt op een aankondiging, dat je iets hoort vertellen over deze energie dat je aandacht trekt, of dat het nu net weerstand of angst is die je doet stilstaan. Of soms is het gewoon iets dat je al jaren interesseert maar waarvan je nooit het gevoel had dat je er iets mee moest todat je voelt: “hier kan ik niet meer naast”.

Voor vele mensen is het zo dat op een gegeven moment de innerlijke roep tot groei heel duidelijk wordt en hen leidt tot het werken met Reiki.

Ik merk dikwijls dat mensen die zich aanmelden voor Reiki I, dat punt in hun leven bereikt hebben waar ze de keuze maken om de weg naar innerlijke waarheid te bewandelen. Ze besluiten op te houden nog langer compromissen te sluiten omwille van de lieve vrede of wat dan ook, maar een leven te leiden vanuit een verbondenheid met de ware bron en dat is liefde.  Je hebt het punt bereikt waarop je alle illusies wil doorprikken en je leven wil leven vanuit een innerlijk weten.

Reiki-Inwijdingen kunnen veel in beweging zetten, als het ware poorten openen. Maar tevens krijg je een stevig handvat aangereikt waaraan je je telkens terug kan vasthouden. Dat je telkens opnieuw de juiste weg toont. Je ontvangt een instrument dat je altijd bij je hebt.

Mijn keuze om te werken binnen de Usui-traditie was eenvoudig. Deze traditie is verbonden met een aantal basispeilers waarvan ik onmiddelijk voelde dat ze fundamenteel waren in de weg die ik wilde bewandelen. Ik heb nooit getwijfeld over hun weldaad. Ze hebben me een stevigheid gegeven in mijn werk en mijn toewijding aan dit pad en dat is ook wat ik met mensen wil delen.

Er wordt veel geschreven over het werken met Reiki, maar ik geloof dat het de eigen ervaring is die telt. Het vele oefenen op jezelf en met anderen maakt dat je blik steeds ruimer en helderder wordt. Toewijding is hier een grote leraar.
Na al die jaren leg ik nog steeds elke avond mijn handen op mijn lichaam. Het is één van de beste gewoontes die ik in mijn leven heb gebracht en geloof me, ik hou van vernieuwing.

Ondertussen hebben vele andere energiëen een plaats gekregen in het werk dat ik doe tijdens Individuele Healing Consulten, waarvoor ik heel dankbaar ben. Maar ik weet dat het werken met Reiki een ongelooflijke voedingsbodem was en is voor al het werk dat ik nu doe. Het voelt als een stevige basis van waaruit ik vertrokken ben. Het heeft me steeds weer met beide voeten op de grond gebracht, en geeft me de aarding die ik nodig heb om dit werk te kunnen uitvoeren.

Als slot wil ik graag enkele woorden citeren van Mvr. Takata, één van de 4 grootmeesters binnen de Usui traditie. Een kleine tengere vrouw, met een enorme uitstraling. Zij was geliefd door velen en stond bekend om haar groots leraarschap, enorme toewijding en liefdevol mededogen. Haar woorden waren voor iedereen verstaanbaar en doordrongen van een grote rechtlijnigheid.

“Working with Reiki is working with Godpower”

Blessed be,
In liefde,
Griet.

Ps: Voel je vrij je reactie te posten onder dit bericht.
Indien je via mail op de hoogte wil blijven van toekomstige Blog-Artikels kan je rechtsbovenaan op deze pagina inschrijven.

Filed Under: Innerlijke Groei, Reiki Tagged With: , , , ,

Zegen van de Cirkel

22 december, 2008 by Leave a Comment

“Het was donker, het zweet vormde parels over gans mijn lichaam en ik gaf me over aan de genezende kracht van de stoom. Ik voelde me thuis in mezelf en in de veilige cirkel van mijn familie. Mijn gebed ging over dankbaarheid.”

We zaten samen in de Zweethut  om te bidden voor onszelf en al wat ons dierbaar is.  Roel vertelde hoe de woorden van mensen hem, op momenten dat hij twijfelt of angst voelt om dit pad verder te bewandelen, de kracht geven om toch weer verder te gaan. En hoe dankbaar hij daarvoor is.

Net zoals wij allen ken ik dit gevoel heel goed, deze angst om toch telkens weer nieuwe stappen te ondernemen en je opnieuw over te geven aan wat er wil openbloeien.  Ik was ook zeer ontroerd door zijn openhartigheid.

Gisteren kreeg ik een telefoontje van één van mijn Reiki-studenten die ongeveer een drietal maanden geleden haar eerste Reiki-initiaties mocht ontvangen.

Ondertussen is ze een trouwe gast op de open-Reiki-avonden wat natuurlijk altijd fijn is. Het is mooi om te zien hoe mensen met veel toewijding dit pad bewandelen.

Ze vertelde me opnieuw hoe dankbaar ze is voor wat dit weekend haar gebracht heeft. Ik wil wel graag enkele van haar mooie woorden met jullie delen:

“tranen rollen… nog steeds over mijn wangen bij het diepe en gelukzalige gevoel dat ik aan het weekend ‘inwijding in reiki I’ heb overgehouden.  Maar dat is niks, tranen maken je mooi he ;-).

Ik wilde jou en de hele groep echt graag nog een keertje bedanken om me 1 van de prachtigste en meest kostbare geschenken te hebben gegeven.   Bovendien is het een geschenk dat zich elke dag nog meer en meer zal ontvouwen (zo ervaar ik het) en dat is overweldigend prachtig (tranen rollen…). In life, you meet many people and some leave footprints on your heart. Mooi eigenlijk hoe je op zo’n korte tijd zo’n mooie mensen ontmoet die ik enorm graag een warm plaatsje in mijn hart geef.”

En dan weet ik dat het goed is om dit werk te doen, om mensen uit te nodigen deze verbindingen aan te gaan. Om hen te begeleiden en te ondersteunen in hun engagement om zichzelf te genezen en zo een bijdrage te leveren aan onze mooie planeet.

Een nieuwe weg inslaan kan veel in beweging zetten en soms kan dat heel alleen voelen. Het samenzijn in de cirkel kan dan juist dat beetje herkenning geven, waardoor je toch weer verder gaat.

Mijn schrijven zou je een beetje kunnen zien als een uitnodiging om mee de cirkel te betreden. Om samen te zijn en te delen wat er in ons leeft. Om te glimlachen, te huilen, dankbaar te zijn, handen te reiken, harten te verbinden,…..

We leven in een zeer bewogen tijd, ik merk dit bij mezelf en bij de vele mensen waarmee ik dagelijks werk in mijn Healing Praktijk. Maar niets of niemand zegt dat je dit alleen hoeft te doen. We zijn samen onderweg, wat bij jou geneest, geneest bij mij, en de vreugde die in ons leeft leeft in alle harten.

Kom mee in de cirkel, laat ons handen reiken, in mekaars ogen kijken en dankbaar zijn voor de schoonheid die we zo kunnen delen.

In liefde,
Griet.

We kijken uit naar je reactie…
Indien je deze blog wil blijven volgen kan je je rechtsboven op deze pagina inschrijven voor onze Blog Nieuwsbrief

Filed Under: Innerlijke Groei, Reiki, Zweethut Ceremonie Tagged With: , , , ,

Groeien in Verbondenheid

29 november, 2008 by 3 Comments

Dat het leven soms bewogen kan zijn had ik al een hele tijd geleden begrepen. Soms hoop ik stilletjes dat wanneer er weer iets nieuws zich aandient dit ook het laatste mag zijn…..niets is natuurlijk minder waar.
Ondertussen weet ik wel dat alles voorbij gaat, ook deze momenten, en dat  ze een zegening zijn voor het leven..

Mijn aanzet tot dit schrijven is de nieuwe stap die mijn oudste dochter zet in haar leven. Zondag verlaat zij het ouderlijk huis hier bij ons om haar eigen leventje te gaan leiden. Ik heb veel bewondering voor wat ze doet en ben ondertussen dankbaar voor wat het mij brengt in mijn leven.

Ik herinner me nog het moment dat ze me het nieuws vertelde. Ik zag twijfel in haar ogen en voelde ook haar angst om haar boodschap over te brengen. Op dat moment voelde ik van alles door me heen bewegen….verdriet, kwaadheid, afwijzing, angst….. Ik heb een paar dagen rondgelopen met een grote krop in mijn keel, met het gevoel dat ik als moeder zoveel was vergeten te doen voor haar, dat ik nog zoveel tijd nodig had om  zoveel dingen samen te leren, te bespreken, te vertellen, te luisteren naar haar verhalen. Ik zag mijn gezin letterlijk uit elkaar vallen.

Als reactie begon ik extra lekker te koken, stelde haar voor om samen naar de film te gaan, of misschien moesten we toch maar samen uit eten gaan….Sarah keek me telkens heel verwonderd aan en had voor al die dingen nu geen tijd. Daar stond ik dan, uit het lood geslagen, het noorden kwijt en zoveel spijt om al mijn tekorten.

Na enkele dagen realiseerde ik mij hoe belangrijk het is om werkelijk samen te zijn. Om deze momenten te koesteren. Om werkelijk naar mijn kinderen te kijken en te luisteren. En dat wil niet zeggen dat ik dat voordien niet deed maar ik beleef deze momenten veel intenser. Ik kan verwonderd luisteren naar hun woordenwisselingen, glimlachen wanneer ze samen verhalen vertellen die zo ver van mijn eigen leefwereld staan, en voel me zo gezegend en rijk met hun aanwezigheid in mijn leven.

Ik koop poetsgerief, handdoeken, spaar elke dag een briefje in haar spaarpot,koop haar favoriete pot choco (3 potten :-)) en dat doet me deugd. Alsof ik haar dit als laatste toch nog wil meegeven, zo  nog even wil laten voelen dat ik zoveel van haar hou.

Ik voel dat onze relatie nu groeit naar vriendschap en dat ik een zorg achter me mag laten.
Ik ben dankbaar voor  alle wijze woorden van alle vrouwen die dit reeds meemaakten.
Ik ben dankbaar voor het kaarsje dat zondag voor Sarah en mezelf brandt.
Ik ben dankbaar voor mijn mooie dochter.
Ik ben dankbaar voor het samen zijn, en daarmee bedoel ik niet alleen het gezin waarin ik leef maar voor het samenzijn op elk moment in mijn leven. Of dat nu is met mensen, met de natuur, met onze dieren,… Ik voel me zo gezegend.

Ondertussen voel de krop in mijn keel en voel hoe ik bang ben voor het afscheid. Iets wat in mijn leven altijd al moeilijk is geweest. Ik heb geleerd die krop om te ruilen voor een potje tranen, dat is gewoon veel gemakkelijker.

Ik voel dat het allemaal gaat over vertrouwen en overgave, en ik ga er helemaal voor.

Ik wil  alle vaders en moeders zegenen in dit leven, dat ze allemaal hun weg in liefde mogen bewandelen. Ik zegen mezelf in mijn moederschap, ik zegen alle mooie momenten en alle momenten waarvan ik het gevoel heb dat ik tekort heb geschoten. Zegenen doet deugd, maakt zacht, geeft een nieuwe impuls, schept nieuwe mogelijkheden.

Ik vertel steeds aan mijn Reiki-studenten dat het goed is om hun handen te leggen wanneer het moeilijk is. Ik ben zo dankbaar voor dit pad, voor deze fijne en koesterend energie.
Ik vermoed dat ik deze dagen nog veel mijn handen zal leggen en zal vragen dat Reiki bij me wil zijn om me te ondersteunen. Het maakt me zacht en ook weer sterk en geeft me een enorm gevoel van verbonden zijn, vertrouwen en dankbaarheid.

De laatste dagen denk ik vaak terug aan het moment dat ik mijn thuis achter me liet. Sereniteit was ver zoek, ik pakte in terwijl mijn ouders op vakantie waren omdat ik toen niet de woorden vond om hen te vertellen dat het tijd was voor mij om op mijn eigen benen te staan. Dit moet niet gemakkelijk geweest zijn voor hen, maar ik ben nog steeds dankbaar dat mijn moeder de eerste stap zette naar een nieuwe vorm van ontmoeting. Ik begrijp nu mijn vader en moeder veel beter en heb veel respect voor wat zij in dit leven voor me gedaan hebben.

Ik begrijp nu ook dat ouders het beste voor hebben met hun kinderen, op hun manier, vanuit wat zij leerden in dit leven, met hun pijn en hun vreugde. En misschien ervaarden we dit als kind soms als verkeerd of tekort,  dan zijn dit de wonden waar we nu mee aan de slag kunnen om te genezen.

Vroeger dacht ik dat kinderen een beperking in vrijheid waren, nu weet ik dat zij een poort zijn naar innerlijke  vrijheid, een spiegel die leidt tot groei wanneer we bereid zijn erin te kijken. Zij tonen ons de weg naar onze pijnen en leiden ons zo naar de mogelijkheid tot genezing. Zij leren ons over onvoorwaardelijke liefde in de ruimste zin van het woord.

Ik ben eindeloos dankbaar voor deze mooie weg.

In liefde,
Griet.

Je kan je reactie hieronder posten.
Als je op de hoogte wil blijven van onze Blog Artikels kan je je inschrijven rechtsbovenaan deze pagina.

Filed Under: Innerlijke Groei, Reiki Tagged With: , ,

Wanneer twee werelden samenkomen

30 oktober, 2008 by 1 Comment

Velen van ons ervaren op een bepaald moment dat het leven dat we tot hiertoe geleefd hebben geen voldoening meer geeft. Het gevoel dat er een andere weg is kan zich soms zo duidelijk aandienen, dat we besluiten om onze zoektocht te starten.
Wanneer we ons dan openen voor nieuwe mogelijkheden komen die als bij wonder vanzelf op ons pad. Het lijkt dan alsof ons oog valt op dingen die we voorheen nooit konden zien.

Ik heb vroeger vele vormen van dans gestudeerd telkens met de nodige frustratie erbij dat mijn lichaam niet beantwoordde aan de nodige lichaamsbouw die daarbij hoorde. Tot mijn oog viel op nieuwe vormen waarin ik in vrijheid mezelf kon zijn en leerde mijn lichaam te aanvaarden en te eren voor alle mogelijkheden dat het me bood. Ik herinner me nog dat ik op een bepaald moment een flyer vond waarop een workshop in Zwitserland werd aangeboden. In eerste instantie vroeg ik me af wie in godsnaam zo ver reisde om een workshop te volgen. Gek genoeg was ik enkele maanden later één van de deelnemers en ik kan je wel vertellen dat deze ervaring voor mij een nieuwe wereld opende.

Op een bepaald moment ervaarde ik dat mijn leven opgedeeld was in twee delen: het oude leven dat ik losliet en het nieuwe waarin ik mezelf helemaal terug vond. Ik heb lang het gevoel gehad dat ik met dat oude stuk niets meer te maken wilde hebben. Wat me toch bleef achtervolgen, was dat ik uit dit oude leven drie kinderen meedroeg, waarvoor ik enorm dankbaar ben. En zo voelde ik meer en meer dat er iets niet klopte in mijn denken rond heel dit gebeuren.

Ondertussen heb ik begrepen dat het belangrijk is de brug te slaan tussen beiden. Het oude te zegenen en de kwaliteiten die we daarin ontwikkeld hebben mee te nemen in wat we dan onze nieuwe werkelijkheid noemen.

Misschien had je wel een leidinggevende functie, was je fotograaf, lesgever, poetste je elke dag kantoren, werkte je in de tuinbouw of was je hoofd van een architectenbureau… en misschien doe je dat nog steeds.
Wanneer de wijze waarop je met alles omgaat verandert, gebeurt het vaak dat je het gevoel krijgt niet langer te kunnen functioneren binnen het leven zoals het was. En soms is het inderdaad tijd om deze activiteiten te verlaten.

Maar anderzijds is het belangrijk te beseffen dat je, tijdens deze ‘oude werkzaamheden’, veel geleerd hebt en dat ze de nodige stap waren om tot hier te komen. Waar je ook bent, je manier van aanwezig zijn in wat je doet, kan een heel positieve invloed hebben op iedereen om je heen.

Je dag beginnen met de intentie om iedereen die je vandaag ontmoet een warme glimlach te schenken opent harten. Een bloemetje op kantoor, een kristal dat je een mooie plaats geeft, de keuze om vanuit bezieling naar alles te kijken… verzin maar zelf.

Zoveel mensen staan klaar om de nieuwe wegen te bewandelen en misschien ben jij wel degene die hen uitnodigt met een simpel gebaar om die eerst stap te zetten. En hierdoor verander je misschien wel een mensenleven.

Uit ervaring weet ik dat het niet eenvoudig is om binnen een structuur die jij als ‘oud’ ervaart, op een nieuwe manier aanwezig te zijn. Het was voor mij een grote leerschool om mezelf te durven zijn in een wereld waarvan ik dacht dat ik alleen stond.

Voor ik besloot om me volledig te richten op het begeleiden van workshops en individuele healing consulten, heb ik jaren in het onderwijs gewerkt. Ondertussen ben ik erg dankbaar dat ik twee van mijn vroegere collega’s heb mogen inwijden in de Usui Reiki traditie.

Ik ben hen vooral dankbaar voor wat ze mij tonen en de moed die ze opbrengen om binnen het onderwijs hun nieuwe zelf te zijn. Ik heb veel respect voor het  werk dat ze doen.

Een andere Reiki student (om haar dan even zo te noemen) werkt ook in het onderwijs.  Ze vertelde me hoe ze haar handen legt op kinderen die zich pijn deden en zich alleen voelen. En hoe ondertussen de kinderen naar haar toe komen en zonder woorden haar hand nemen. Als dit niet mooi is!  Wat een  wonderbaarlijk werk, vanuit een stil weten en diep aanvoelen. Daar word ik dan heel stil van.

We zijn allemaal samen onderweg en de bestemming is voor iedereen hetzelfde. Wat een fantastische reis!
Deel dit met anderen, laat ze deelgenoot zijn van wat jij reeds leerde. Neem handen, zie graag, schitter, toon je kwetsbaarheid en heb lief. Welk mooier geschenk kan je nog delen?

We zijn allemaal op reis en de bestemming is voor ieder van ons dezelfde. Open mee de cirkel zodat iedereen zijn plaats daarin kan vinden, zodat we samen thuis kunnen zijn.
Dit is wat wij trachten uit te dragen en leven, in alles wat we doen en delen. Thuiskomen in ons leven op Aarde, thuiskomen in de cirkel. Iets waar we nog vaker over zullen schrijven, op weg naar de Familie van Licht.

In liefde,
Griet.

>> Reacties kan je hieronder posten.
>> Voor de Blog-Nieuwsbrief kan je rechtsbovenaan deze pagina inschrijven. Zo blijf je via mail onmiddellijk op de hoogte telkens wanneer er een nieuw artikel op de Anam Cara Blog verschijnt.
>> Voor de maandelijkse Anam Cara – Nieuwsbrief kan je inschrijven op deNieuwsbrief-pagina. Deze Nieuwsbrief geeft een ruim overzicht van onze aktiviteiten, projecten en artikels.
Filed Under: healing, Innerlijke Groei, Reiki Tagged With: , , ,
« Previous Page