Het is 17 jaar geleden, we wandelen in stilte. De zon straalt terwijl we samen als een slang van mensen door het landschap wandelen. Er is een stilte die gedragen worden door enkele troms aan de kop van de slang. Ik voel me leeg worden, alsof ik hier ben, maar ook elders. Het gezang van een vogel vult me en ik adem ze in. “Help me om mijn hart te openen”, zeg ik in mezelf. Het is alsof de vogel knikt en opvliegt. Ik voel mijn voeten stappen en mijn adem geruisloos, ik laat los. De slang komt samen als een cirkel rond een grote boom. Iedereen is stil. Ik voel mijn hart, en ik sluit mijn ogen.
In die innerlijke wereld zie ik een figuur staan, in het midden van de cirkel van mensen. Ze kijkt naar me, mijn hart begint sterk te bonsen. De figuur wijst naar de boom en ik zie een waterval van licht uit de hemel samenkomen, geabsorbeerd door de bladeren van de boom. Dit licht stroomt als een liefdevolle koestering door de stam en verspreid zich via het brede, pulserende wortelgestel. Terwijl ik dit aanschouw voel ik een licht door me heen stromen, de aarde in.
Een stem zegt me: “je kent het licht van de kosmos, je ziet het in de mensen en de natuur, maar vind nu het licht van de aarde, want dit licht zal je thuisbrengen”. Ik kijk naar de boom van licht en richt mijn blik op de wortels. Mijn hartslag bonst in mijn oren.
Als van verre komt een stem naar me toe, ik open zachtjes mijn ogen. “Geef me je hand”, zegt mijn buurvrouw. Ik besef ineens dat ik deel ben van de cirkel en in mijn eigen wereld was. Ik geef mijn buren de handen en sluit mijn ogen, ik voel hun warmte in mijn handen. Een man gidst ons in een meditatie. Maar in mijn hart zingt nu een nieuw lied. Ik heb een wereld gevonden en besef dat de leerschool nu begint.
Terwijl we hier zo staan, in het zinderende zonlicht, zingt mijn hart samen met het lied van de vogels. Het stroomt over in de streling van de zachte wind. Ik vind mijn biddend hart, en een bron van duizenden gebeden, diep binnenin mij. Mijn adem is nieuw, de wereld is nieuw, ik wil iedereen omarmen terwijl we in stilte, als een slang van zegenende mensen, door heen het landschap wandelen. De trom zingt aan de kop van de slang, mijn hart jubelt, ik ben thuis.
’s Avonds aan het vuur staar ik in de vlammen. De man tegen me ‘Ik ben blij dat je er bent’. En, misschien voor de eerste maal in mijn leven, althans op deze bewuste manier, voel ik deze woorden. Het is alsof ik deze plaats ken, hier aan het vuur. Ik ken deze mensen, de sterren, de wind. Ik staar in de vlammen, de vrouw naast me zingt een wonderlijk lied. Ik voel herkenning tot in het diepste van mijn wezen, alsof ik mijn plek gevonden heb. Een nieuwe koers in mijn leven is begonnen, mijn innerlijk oog gericht op het licht van de Aarde. Ik weet dat ik het zal vinden…
Beste vrienden: zaterdag aanstaande zullen we opnieuw samenkomen in de Kluis in St Joris Weert, voor een dag van meditatie, ritueel, natuur, feest, vuur en samenzijn. Ook de kinderen zijn welkom om mee deel te nemen in het kinderprogramma.
Opbrengsten gaan zoals elk jaar naar de vredesgemeenschap in Colombia.
>>> Klik hier voor inschrijvingen en info voor het Feest voor Moeder Aarde
Wie weet tot dan!
Hartegroet,
Roel
prachtige woorden Roel..en so ken ik jou ook…ik wens de de steren op le levens pad,en wij zien elkaar op de feest van onze Moeder …Love Veronika&family
amai hoe veel fouten heb ik gemaakt 🙂 🙂 maar mijn nederlands word elke dag beter 🙂
Zo sterk horend bij de aarde,
vergankelijkheid.
Moeder, moeder aarde
leer mij het aardse
in alles
te aanvaarden.
De stem in jou spreekt nu tot mij: ‘Vind het licht van de aarde, want dit zal je thuisbrengen’.
Dankje Roel
Liefde is
Mmm, hoe prachtig toch kunnen jullie letters aan elkaar rijgen tot woorden van Licht die mensen zelfs van achter een computerscherm kunnen raken. Dank je wel daarvoor. We kunnen er niet zijn dan maar in onze harten zijn we bij jullie, vier mooi en tot heel binnenkort ! x
Hoe mooi !