rituele_dans_spiraal_trom_roel_crabbéRituele Dans: Poort tot de Sacrale Ruimte

"Over het Wezen van Dans" - door Griet Heylen

"Dans is één van de meest mooie en krachtige manieren die ik ken om datgene te transformeren, dat ons tegenhoudt om ons volledig over te geven aan de overvloed en het geluk." - Griet Heylen

Enkele jaren geleden voelde ik me geroepen om mijn eigen sjamanistische trom te maken.  Ik nam deel aan een workshop om geboorte te geven aan mijn eigen trom. Dit was een erg intense ervaring voor me, vooral ook omdat heel mijn lichaam zinderde van een zwanger gevoel. Nadien bleek dat ik niet alleen zwanger was van het maken van een trom maar ook van onze dochter Noa. Na het maken van de trom was er echter een tijd dat ik niet wist wat ermee te beginnen. Het voelde vreemd tussen de trom en mij, ongemakkelijk, zeker niet wat ik had verwacht.

Ondertussen, na veel trommelen, mag ik wel zeggen dat ik blij ben met de verbondenheid die ik voel telkens wanneer ik dit mooie instrument bespeel. Ik ervaar telkens opnieuw veel vreugde, zachtheid en meer en meer heb ik het gevoel dat het voor mij een manier is om te herinneren en informatie te mogen ontvangen.

Een tijdje geleden leek het alsof mijn trom mij riep.... Gek genoeg, en in de drukte die hier soms in huis heerst, beantwoordde ik maar niet aan deze roep. Het was Roel die me aanreikte deze roep te beantwoorden. Dus, op onze plek waar we steeds de trommelcirkels houden, onder de voorouderboom, en met rechts van mij een stukje natuur dat we heel bewust zijn gang laten gaan, begon ik te trommelen.

Onmiddellijk na de eerste slagen voelde ik een aanwezigheid achter me; Ik draaide me om in de veronderstelling er een van de kinderen aan te treffen, maar er was niemand. Ik besloot gewoon verder te trommelen en opnieuw had ik diezelfde gewaarwording.

Ik voelde me dieper in het ritme van de trom zinken en sloot m’n ogen. Achter me voelde ik hoe een groepje vrouwen hun plaats innam.... Gedragen voelde ik me...met een glimlach op mijn mond. "Aha, wat ken ik jullie goed, zusterschap van de bovenste plank." Vreugde, jolijt....

Sinds de zweethutten met Susan, die voor mij telkens zo intens zijn, voel ik mijn diepe verbondenheid met de stammoeders en liefde voor dit pad groeien. 

Ik ervoer een grote dankbaarheid voor hun aanwezigheid, was zo blij hier met hen samen te zijn, terwijl ik innerlijk zag wat ik werkelijk wil delen met mensen via dans.  Ik zag een heilige ruimte, hoorde de trom, zag hoe vrouwen deze ruimte ingingen en zich overgaven aan de dans die ontstond uit hun innerlijke wijsheid. Ik zag deze overgave, vreugde, vrijheid, ruimte, lichamen, bewegingen, en bovenal ruimte, ruimte, ruimte. 

Een enorme liefde vervulde me en ik wist dat het juist was. Ik voelde het zusterschap, de verbondenheid en liefde. Het ritme van de trom bracht m’n aandacht terug. Ik zag de boom, het gras en glimlachte.

Ik heb al heel wat gedanst met mensen, maar bleef in de dans steeds verder zoeken. Ik voelde altijd dat er meer moest zijn in de dans. Iets wat me riep en wat ik nergens vond. Tijdens die jarenlange zoektocht, veranderde de weg van dansen steeds opnieuw. Steeds dichter naar de kern toe.

Eerder dit jaar groeide er een nieuw gevoel diep in me. Een gevoel dat de sleutel zou blijken te zijn van datgene wat ik zocht. En uit dit gevoel, aan onze voorouderboom, met de trom in mijn hand, werd het geboren. En in die geboorte wist ik heel goed dat dit voor mij thuiskomen was.

Het voelt alsof een oeroud ritueel opnieuw geboren werd, als poort naar de heilige ruimte, de cirkel, het zusterschap en broederschap, waarheid.



Wanneer ik hier zo zit om mijn ervaringen neer te schrijven, voel ik weer die verbondenheid, alsof twee werelden zich eindelijk hebben gevonden.
Alsof alles altijd zo moest zijn. Waar de grote moeder draagt en ik me zo gedragen voel.

Ik voel me gezegend en ben eindeloos dankbaar. 

 

In Liefde,

Griet Heylen

 

 


Lees hier meer over 'Dans als Sleutel tot Overgave'

 

donaties_vzw_anam_cara

tell_a_frien_vzw_anam_cara