Anam Cara Blog

Met een grote groep mensen wandelen we over de hete kolen van het roodgloeiende vuur. De nieuwjaarsvuurloop is telkens opnieuw een heerlijk samenzijn. Intenties voor het nieuwe jaar worden neergeschreven om ze daarna al dansend over het vuur te verspreiden..

Het is voelbaar hoe een nieuw begin steeds gepaard gaat met het oude dat wordt afgesloten. We vieren feest en danken voor het leven dat ons geschonken is en onze vreugde is groot voor dat wat zich nu wil ontvouwen..
Voor velen van ons doet het deugd om oud achter te laten, liefst zo snel mogelijk en hopend dat dat wat geleefd is voorgoed verdwenen mag zijn.

Maar wat als je even durft stil te staan bij het pad dat werd bewandeld en zich nu sluit voor dat nieuwe begin. Naar die momenten waarop ook schoonheid en liefde zich toonden en vreugde zo aanwezig was. Want hoe dikwijls probeer je niet te vergeten wat is geweest en durf je niet te omarmen uit angst dat je terug moet keren naar wat voorbij is?

Dus wees moedig en open en omarm zodat wat hard is kan verzachten en openen tot een gebed van dankbaarheid voor wat geleefd en geleerd is.

En verder heb ik begrepen dat elk verhaal een begin en een einde in zich draagt en daartussenin wordt gedanst, gezongen, geweend, gedeeld, gegroeid, gespeeld… Het leven daagt je uit om verder te groeien tot wie je werkelijk bent, steeds opnieuw. Wat krachtig is in dit gebeuren, is wanneer je elke gedachte van einde of begin achter je durft te laten en slechts alleen vandaag beleefd als je meest kostbare dag van dit leven, de eerste stap van dit nieuwe begin.
Wandel in die vrede van wat zich nu ontvouwt en met grote dankbaarheid voor alles wat je wordt geschonken en heb lief, telkens opnieuw.
Je wordt gedragen.

Namasté,
Griet.

Samen staarden we in de vlammen van het roodgloeiende vuur, mijn cliënt en ik. Ik kon de stilte proeven en hierin nestelde zich een glimp van vertrouwen dat ons verbond. De zoete warmte maakte haar zacht en toegankelijk en nodigde haar uit om te kijken vanuit een hoger perspectief.

“Ik begrijp het niet”, zo sprak ze, “het lijkt alsof het leven zijn essentie is verloren. Ik heb gedaan wat ik kon en wat binnen mijn mogelijkheden lag op dat moment. Ik heb mijn geliefde bemind vanuit het verlangen dat hij de pijn van mijn eenzaamheid en het niet begrepen zijn kon balsemen. Ik geloofde dat hij diegene was die mij de liefde voor mezelf zou schenken en me kon tonen de schoonheid van mijn vrouw zijn.”

Ik knikte en begreep wat zij bedoelde; eenvoudigweg omdat ook ik dit heb gekend.

En opnieuw kwamen de woorden vanuit haar oprechte hart: “Ik ben gegroeid en heb geleerd dat het slechts de liefde is voor mezelf die me zal zalven en zegenen en me zal vrij maken van het verlangen naar eenheid in dit menselijk bestaan.”

We staarden in de vlammen die knetterend zongen een lied van stille dankbaarheid. De pijn van loslaten ebde langzaam weg zoals de zee die zich terugtrekt als haar tijd is gekomen.

En in die stilte omarmden we de liefde in haar meest pure vorm.

Velen zijn op zoek naar verlichting en een nieuw pad. Maar soms wordt vergeten dat de ware wijsheid gedragen wordt in de diepte het hart. Hoe graag je ook wil dat alles verandert, dat mensen zich anders gedragen, situaties verbonden worden met liefde, dat angst plaats maakt voor diep vertrouwen…. de weg valt innerlijk te bewandelen, het pad groeit van binnenuit. Dus wees moedig en trouw aan wat het leven je schenkt, want elke beweging is een uitnodiging om meer te worden dan wie je nu bent. Het wonder wil door jou geboren worden!
Omarm.

Namasté,
Griet.

Mijn vader verliet na een langdurig ziekteproces het leven toen ik net een twintiger was. Een gebeurtenis die me zeer uit balans haalde en diep raakte.
Ik was bezig met het uitzoeken van wie ik was en waar ik naartoe wilde, en had nog niet echt stil gestaan bij het mysterie, zoals ik dat toen ervaarde, van de dood.
Ik herinner me wel mijn verdriet, maar vooral ook de pijn die ik voelde rond het verdriet dat leefde doorheen mijn moeder. Ik denk dat dit me nog het meest raakte en ik vond geen weg om dit alles te begrijpen.

Jaren later, op een dieptepunt in mijn leven, ontmoette ik mijn vader opnieuw, maar dan op een heel andere en bijzondere wijze.

Het huwelijk met de vader van mijn drie grote meisjes liep in die tijd op zijn einde en ik voelde een grote verlatenheid in mezelf. Jaren had ik geprobeerd om deze relatie te redden, maar ik was op dat punt gekomen waarop ik besefte dat ik alleen nog maar kon loslaten. De uiteindelijke breuk had een grote impact op me en deed me zakken in de diepe dalen van de ziel.

Ik herinner me nog hoe ik tijdens het verlaten van mijn thuis, tussen de verhuisdozen gezeten als een hoopje ellende, steeds meer wegzonk en het gevoel had dat ik het leven achter me liet. Mijn kinderen sliepen bij vriendjes, de nacht was stil en koud, wat me restte was een kreet van wanhoop: “Vader, help me!”

Plots voelde ik een warme omhulling rond gans mijn lichaam, alsof ik gedragen werd in 2 stevige armen. Mijn lichaam ontspande zich en ik gaf me over aan deze zachte en koesterende energie. Ik liet mijn tranen stromen, liet me wiegen in deze liefdevolle handen en kwam thuis in een wereld die ik niet kende en moeilijk kan beschrijven, maar toch zo vertrouwd aanvoelde. Ik voelde mijn vaders aanwezigheid en liefde. Op dat ogenblik opende er zich een dialoog tussen ons die zo helend was voor heel het proces waarin ik me toen bevond. Hij gidste me doorheen het aanvaarden van het afscheid en ik leerde hem kennen als een meest liefdevolle ziel, vader in de andere wereld, vrij van de aardse beperkingen en lessen die hij hier op aarde kwam leren en hem zo menselijk maakte. Zijn stralende aanwezigheid was als een balsem op de wonde.

Ik voelde me open en verbonden, badend in een liefde die ik nog nooit eerder had beleefd en in deze staat bleef ik tot het eerste ochtendlicht zachtjes de ruimte binnendrong. Ik stroomde over van dankbaarheid, van liefde en van kracht om weer recht te staan en het leven in te gaan.

Sindsdien is mijn vader mijn steun en toeverlaat gebleven en ik voelde steeds opnieuw die draagkracht en omarming als ik er om vroeg.

Pas toen mijn moeder vele jaren later overleed, verdween hij uit mijn innerlijke wereld. Alleen de zeer praktische dingen zoals: “Griet, mazout” , “Griet, naar de garagist gaan,…” deelde hij met me. In mijn beleving was de zorg voor de overgang van mijn moeders ziel een prioriteit en ik kon dit helemaal begrijpen.

Ik leerde dat het leven niet eindigt na de dood, relaties kennen geen einde maar leven verder in de geesteswereld die de grens van de dood overschrijdt. Vanuit deze werelden is er eindeloos veel ondersteuning en aanmoediging voor ons. De voorouders zingen van vreugde bij elke nieuwe stap die we zetten, zij dansen mee de dans van het leven, houden je als het nodig is in veilige en liefdevolle armen.

We hebben er ons bij neer te leggen dat het leven hier in menselijke gedaante eindigt en het is goed om te weten dat er na de dood geen einde is maar een nieuw begin. Relaties deinen uit naar een kosmische ruimte waarin vernieuwde vereniging mogelijk is. In die ruimte kunnen we mekaar blijven steunen, dankbaarheid voelen en waarachtige verbinding leren. De voorouders zijn vrij van het aardse leven, zij zijn verbonden met de onvoorwaardelijke liefde van waaruit ze ons omarmen.

Het voorouderveld is een bron van kracht, waar we gidsing of healing kunnen ontvangen. Door hiermee verbinding te maken open je een wereld waarvan je de meerwaarde kan meedragen in de rest van je leven en die je zal leren dat we de tranen die we voelen voor het afscheid kunnen ruilen voor de vreugde van een vernieuwde verbinding.

In liefde,
Griet.

ps: Ook dit jaar komen we in cirkels samen om het werk met de voorouders te delen. Je bent van harte welkom:
– 27 & 28 oktober: “Ancestral Healing intensive”
– 2 nov: Samhain Rituele dans
– 3 nov: Samhain zweethutceremonie

Enkele maanden geleden plantte ik zoals elke jaar de zaadjes van zonnebloemen in onze tuin. Ik hou ervan om de paadjes te versieren met deze prachtige bloemen en zij brengen zegeningen voor iedereen die het pad bewandelt…

Vanaf dan wandelde ik dagelijks door de tuin, en sprak mijn woorden van dank voor hen. Ik zag dat de droogte de groei vertraagde en daarom besloot ik mijn douchewater op te sparen zodat ik het aan hen kon geven. Zelf dook ik dagelijks in het zwembad en voor zover ik kon horen zag ik er behoorlijk netjes uit.

Net voor we op vision quest vertrokken zag ik dat één van de kleine stengels gebroken was. Ik herinner me mijn gemengde gevoelens van teleurstelling, onmacht, onbegrip,… tot ik op het idee kwam de stengel te spalken, zoals wij mens dit doen met onze gebroken botten. Zorgzaam, voorzichtig en heel toegewijd spalkte ik dit groeiende plantje. Voor we op quest vertrokken vertelde ik haar dat ze de kracht had om te groeien, net zoals de anderen.

Tijdens onze reis kwamen de bloemen vaak in mijn gedachten. Ik voelde mijn bezorgdheid omwille van het droge weer maar ik keerde telkens weer terug naar mijn geloof in hun kracht.

Vandaag wandel ik door de tuin, doorheen een poort van gele juwelen. Ik ben blij met de regen, en zo ook mijn zusters. De gebroken stengel groeide krachtig verder en werd een schitterende plant die 6 prachtige bloemen draagt.

Ik geloof in de eenheid tussen al wat leeft. Wat je doet voor jezelf doe dat ook voor een ander, woorden die op dat moment de aanzet waren om de tere stengel te spalken. Mijn hart is blij en dankbaar als ik hen ’s morgens groet en die vreugde draag mee doorheen gans de dag.

Ik hoop dat deze woorden een uitnodiging moge zijn om te herinneren dat we leven op een schitterende planeet. Velen beleven tijden van eenzaamheid en zijn op zoek naar ware vriendschappen. En ook ik ken dat gevoel. Toewijding aan wat je lief is, is een kracht die veel verder gaat dan de menselijke relatie alleen. Zorg dragen voor al wat leeft draagt geschenken in zich die je hart op een wonderlijke wijze kunnen beroeren. En ja, ik zoen de bloemen, dans tussen de vlinders, zing met de vogels en ben dankbaar voor elke nieuwe vrucht.

Open je hart voor deze wonderen van het leven, zij staan klaar om hun magie met jou te delen..

In liefde verbonden,
Griet.

We leven in een tijd waarin we steeds opnieuw uitgenodigd worden naar binnen te keren zodat we kunnen terug komen tot de essentie van wie we zijn. Uitdagingen zijn uitnodigingen om die beweging te maken. Het openen van het Hart is een keuze die reeds lang gemaakt is in de ziel en waarvan ik geloof dat ze verbonden is met de openbaring van de hemel op aarde, waarvan we af en toe een glimp kunnen zien of ervaren. In vele gevallen spreken we dan over “de wonderen van het leven”.

Het is een pad dat we allen bewandelen op onze eigen manier.
Spirit Practice, het beoefenen van de verbinding met Spirit, is belangrijk en noodzakelijk zodat je je steeds opnieuw kan verbinden met die innerlijke bron die leeft en werkt doorheen jou. Zij omvat de wijsheid en de inspiratie die nodig is om een rijkelijk leven te leiden, in alle opzichten.
Er zijn vele manieren om dit te beoefenen en uiteraard kiest ieder wat het beste bij hem of haar past.

Ik schrijf deze woorden vanuit de noodzaak in mezelf en ik heb het geluk dat al mijn werk verweven is rond een stem die door me spreekt.. Mijn leven ontvouwde zich vanuit al mijn ervaringen tot een pad van toewijding en dit is niet verschillend van enig ander. Mijn bewondering en dankbaarheid gaat uit naar elk lied dat wordt gezongen, elk vriendelijk woord dat wordt gesproken, elke mooie omarming, elk zacht gebaar, vanuit toewijding aan spirit, aan het Open Hart.

Laat vandaag het open hart door jou spreken, wees opmerkzaam in elke ontmoeting, voel dankbaarheid voor elk gesproken woord, weet dat het leven je uitnodigt om door te groeien tot die mooie kern die leeft in jou. Vandaag is een kans om nog meer jezelf te zijn. Het leven heeft je lief.

Namasté,
Griet.

Mijn reis naar het mooie en o zo lieflijke Maui liet een enorme indruk op me na. Nog steeds word ik stil en zacht en vervaagt mijn blik wanneer ik terugdenk aan die dagen die ik mocht doorbrengen op het eiland dat de naam draagt van “Het open hart”.

Een vriend van ons nodigde ons uit om een bezoek te brengen aan dit Hawaiiaanse eiland tijdens de periode waarin de walvissen veelvuldig aanwezig zijn. We zouden kunnen zwemmen in de oceaan met deze indrukwekkende dieren en tevens beloofde hij ons om samen het eiland te verkennen. Zijn huis was onze thuis.

Wat doe je dan… zeker als Hawaii reeds jaren bovenaan je verlanglijstje staat….

Ik kan moeilijk beschrijven wat er allemaal gebeurde op deze wonderlijke plek, maar ik weet dat mijn verblijf daar mede bijdroeg tot het in de wereld brengen van mijn missie. Ik deel een ervaring die me zeer nauw aan het hart ligt en nadien schreef ik volgende woorden die ik graag deel:

“Ik herinner me hoe ik drijvend in die gigantische oceaan, omringd door walvissen, mijn tranen liet overstromen in het mooie heldere water dat me zo droeg. Mijn hart werd zacht en liefdevol en ik voelde overgave aan het leven, aan het pad dat ik wandelde, ik was één. Zoals een moeder die wiegt en sust en koestert de pijn en de vreugde van haar kleine kind, zo gaf ik me over aan deze immense ervaring. Ik had het gevoel dat ik verdween en alleen nog maar deel was van deze gigantisch oceaan van liefde..

Mijn hart herinnerde haar openheid en uit elke traan stroomde de belofte om mijn talenten ten volle in te zetten voor het ontwaken van de mens en het opnieuw ervaren dat we één zijn met al wat is. “

Sindsdien is er veel verandert in mijn leven. Angsten laat ik los, ongeloof omarm ik, liefde verwelkom ik elke dag. Donkere dagen schenk ik licht, ik omarm mezelf en herinner me mijn schoonheid.

Ik kan niet omschrijven wat ik voelde in de nabijheid van die wonderlijke dieren, groot en krachtig en onmetelijk liefdevol. En woorden schieten me tekort.
Maar wat ik voel is dat het tijd is dat je terug keert naar de essentie van wie je bent. Dat je begrijpt dat je een wezen bent van liefde en het is je taak om uit te zoeken hoe je opnieuw je hart kan openen.
Je hebt waarschijnlijk ervaringen die je weerhouden om open en liefdevol te zijn. Maar toch.. zijn het niet die momenten die je koestert waarin je je liefdevol voelde omarmd?

Wees moedig en bereid om te wandelen doorheen de sluier die er leeft rond je hart. De eerste liefde die je zal ontmoeten is de liefde voor jezelf. Je bent een wonderlijk wezen, perfect zoals het moet zijn. Volmaakt en prachtig en één met al wat is. Elke stap is een juiste en draagt bij tot het herinneren van deze waarheid.

Het is in deze handelingen dat de ware ziel zijn thuis vindt zodat ze zich opnieuw kan verenigen met alles wat haar omringt.

Ik wens je een schitterend pad!
In liefs,
Griet.

“Zij is gek”, wordt soms gesproken, en niets is minder waar… maar haar tegen houden zou haar alleen maar kortwieken in het delen van de liefde die ze draagt, veilig en geborgen, en deelt als vanzelf….en met zovelen.

Wat hou ik van die momenten waarop ik vrij kan surfen op de golven van het leven. Waarop mijn geliefden vertoeven in het land van de dromen, en de stilte van de nacht mij fluistert dat de tijd rijp is om te volgen waar de ziel zo naar verlangt….ik me geen zorgen hoef te maken dat ook maar iemand zich afvraagt wat leeft in mij dat ik me zo gedraag.

Die momenten waarop ik in de nacht mijn laptop open en op zoek ga naar wat het mysterie me vertelt….overtuigd dat het zal spreken doorheen de beelden die verschijnen op dit kleine witte scherm. Of is het de maan die me roept en wiens stem ik ontvang, mijn sjaal doet omslaan om te dansen en te zingen in haar heldere witte licht dat me omarmt in deze magische bijzondere nacht. In de stilte van deze kostbaarheid zijn het de sterren die begrijpen, dat wat voor velen ongrijpbaar is…
Het zijn die momenten waarop het leven geen zorg nodig heeft en me uitnodigt om helemaal mezelf te zijn…

Zo af en toe is goed om jezelf die ruimte te geven en af te wijken van het schema dat je zelf hebt opgebouwd. Je terug te trekken en los te maken van alle verantwoordelijkheden die je soms zo achtervolgen. En terug die gekte te voelen die vrouwen zo verbindt.
Niemand heeft schuld aan dit gebeuren of is oorzaak van dit verlangen. Het is gewoon de vrouwelijke ziel die wil bewegen, onstuimig als de golven van de zee, wil dansen in de gekte van de wervelende wind, wil rusten in de armen van de stille nacht.

“Zij is gek”, wordt soms gesproken, en niets is minder waar… maar haar tegen houden zou haar alleen maar kortwieken in het delen van de liefde die ze draagt, veilig en geborgen, en deelt als vanzelf…en met zovelen.

Daarom, als dit verlangen je roept, wees dan wild of krachtig of juist heel stil, maar volg de roep die leeft in jou en adem in met teugen de vreugde van dit gekke spel! Het maakt je mooi en bijzonder en herinnert je eraan dat je mag zijn zoals je bent. Dat kind, dat veulen of die gekke vrouw. Mystiek of ondoorgrondelijke of gewoon eenvoudigweg jezelf.

Hartegroet,
Griet.