Archives for september 2017

Het slachtoffer werd een krijger…

Dat was het moment waarop ik me loskoppelde van mijn oude ik, ik anderen niet langer de schuld gaf van wat ik miste en mijn ouders in het licht kon zetten en begreep dat zij het beste dat ze konden aan me geschonken hadden. Ik koppelde het oordeel over anderen los en opende me voor ware vriendschap…

Ik ervaar het als mijn taak in dit leven om mensen te ondersteunen in het vinden van een pad dat verbonden is met de essentie van hun wezen, hun zielekracht, hun taak hier op aarde.

Mijn jaren werken met zoekende mensen en het helen van hun oude wonden ligt me nauw aan het hart. Het schept me grote vreugde om voor even die baken van veiligheid en begrip te zijn waarin zij die hooggevoelig en zoekende zijn in het leven, voor even kunnen rusten, ademen en de kracht vinden om moedig hun pad te wandelen.
Het was mijn eigen verhaal dat me tot die staat van mededogen bracht , waarin ik met ogen van liefde als getuige kan mede wandelen op ieders pad.

Mijn leven was een aaneenschakeling van uitdagingen en ik heb daar lang niets van begrepen.
Soms leek het alsof ik niet geboren was voor het geluk en vrienden die me nabij waren konden dat absoluut beamen. Dat was het beetje troost dat ik op dat moment in dat bewustzijn kon ervaren.

Tot ik op zeker ogenblik het punt bereikte waarop ik besliste dat het genoeg was geweest en ik niet langer deze staat van, zoals ik dat soms in stilte noemde, “ontbinding”, wenste te leven.

Het goede hieraan was dat ik had begrepen dat er ergens een pad moest zijn. Het mindere was dat ik totaal geen idee had waar dat pad dan ook begon, laat staan dat ik zou geweten hebben waar het naartoe zou leiden.

Ik zocht hulp bij verschillende therapeuten, maar na enige tijd wisten ook zij geen raad meer met mijn vragen, de antwoorden bleven uit.

Toen vond ik mijn eerste spirituele leraar en alles veranderde.

Hij toonde me dat er meer was dan wat ik nu ervaarde en leerde me dat begrippen als “troost me” of “zorg voor me” niet behoorden tot de ware liefde of oprechte vriendschap. Maar dat het aan mij was om zorg te dragen voor dat diepe innerlijke verlangen naar ware verbinding. Mijn nieuwe pad reikte naar een innerlijke ontdekkingsreis.

Dat was het moment waarop ik me loskoppelde van mijn oude ik, anderen niet langer de schuld gaf van wat ik miste en mijn ouders in het licht kon zetten en begreep dat zij het beste dat ze konden aan me geschonken hadden. Ik koppelde het oordeel over anderen los en opende me voor ware vriendschap.

Ik voelde grote bereidheid om mijn leven op een zinvolle en verantwoordelijke wijze vorm te geven en verlangde naar oprechtheid en waarheid.

Het slachtoffer werd een krijger. En vanaf toen veranderde mijn leven drastisch.

Toen ik een tijdje geleden opnieuw uitgedaagd werd door het leven trok ik me even terug in oude schrijfsels, iets dat ik vaker doe wanneer ik even verwaal. Mijn boeken staan vol met herinneringen aan liefde, aan dankbaarheid en met de paden die zich toonden op soms magische wijze. En bij wonder las ik bovenstaande tekst. Net wat ik nodig had om opnieuw in kracht te kunnen zijn.

Het is goed om af en toe terug te blikken op wat geweest is, als toeschouwer te kijken en te zien dat alles altijd een oplossing in zich draagt. Het is belangrijk dat je onthoudt dat je een bron van wijsheid bent.

Je bent drager van je eigen bibliotheek waarin voor zeker de oplossingen te vinden zijn. Vergeet dit niet, neem tijd om je af en toe even terug te trekken, stil te durven worden, tijd te nemen om even te overschouwen van wat reeds geleerd werd en van daaruit te komen tot nieuwe beslissingen die nodig zijn om van je levenspad een schitterend pad te maken.
Je bent een prachtig wezen en het is goed om dat voor altijd te onthouden!

Hartegroet,
Griet.